Animeler vb hikayesi olan görsel medya ögelerinde hemen her zaman dayatılan ve üzerine düşünülmeyen dandik iyi yada kötü adam tiplemelerin vardır.
Bu tiplemer genelde iyi adam da “Yakışıklı, her gün sağlığına dikkat eden, sportif, zeki ve romantik.” yani mükemmel diyebileceğimiz ana karakterdir.
Bu ana kahraman hiç bir zaman yenilemez, yenilse bile güçlenmek için yenilir.
Ölse bile geri diriltirilir, yani hayatımızdan çıkmayacak bir sülük gibidir.
Sürekli aynı düşünce yapısını bize empoze eder, “Sivilleri koruyalım ama kötü adama istediğimiz her şeyi yapalım.” kafasında, empati’den uzak steryotip’lerdir.
Ben animeler dışında, mantıklı bir sebebi olup kötü yola düşen bu kötü yolda amacını gerçekleştirmesinin ardından “Bitti sonunda.” deyip hikayesine son veren hikayelere arada sırada animeler de rastlıyorum.
Böyle ucuz hikalerden ben kusma noktasına geldim artık, çünkü her zaman aynı hikaye, aynı olay örgüsü, aynı tiplemeler.
Hiç bir zaman ana karakterin kötü karakteri karşısına alıp “Sakinleş, sana hiç bir şekilde zarar veremeyceğim, sadece konuşmak istiyorum ve bu konuşma sonunda ortak karara varırsak sana bir daha asla bulaşmayacağım, sadece derdini anlat.” dediği bir sahne görsem eser ne kadar kötü olursa olsun kalbimde bir yeri olur.
Neden böyle mantıklı ve daha anlamlı hikayeler yazmak yerine sürekli yazarlar bize aynı olay örgüsünün farklı şekilli halini veriyor anlayamıyorum.
Sizin bu konu hakkında düşünceleriniz nelerdir ? Ya da nasıl daha iyi karakterler tasarlanabilir ?