Bir zamanlar okur yazarlığı olan bilgin kişiler okudukları eserlerin yanına notlar alırmış. O dönem tabi ki Arapça ‘dan geçme alfabe kullanıldığından hem yazılar hem de notlar Arapça harfleri ileymiş. Okur yazar kitlenin bu kadar yaygın olmadığı bir dönemde bir eseri okuyan kişiler yine o alan ile ilgili ve bilgili kimselermiş. Bundan kaynaklanıyor olacak ki bu kişiler okudukları metinleri son kelimesine kadar irdeler eksik gördükleri yerleri not ederlermiş. Bu not kültüründen doğan ve hem edebiyatımıza hem de tarihimize yerleşmiş bir deyim vardır.
Lamı Cimi Yok değimi. Çok düzgün, Oyalaması yok anlamına gelir. Doğrudan Sadece ve akıcı anlamına gelir.
“Sual” yerine, Sual kelimesinin son harfi olan lam harfi, “Cevab” yerine de Cevab kelimesinin ilk harfi olan cim harfi konuluyormuş. Dolayısıyla okunan metinde Lam ve ya Cim harfi yoksa gayet acık demekmiş.
Bunun anlamı da TARTIŞMAYA GEREK YOK anlamına geliyormuş. Okunulan eser çok güzel yazılmış anlatılanlar bir seferde anlaşılıyor ve akıcı bir şekilde yazılmışsa bu değim kullanılırmış.
