Bazen kendimize bir dost ediniriz . Bütün hayallerimizi , üzüntülerimizi ,sevinclerimizi hiç eksiksik kendisine aktaririz . Bizi önemsiyor bizim fikrimizi benimsiyor deriz . Ama gün gelir en ufak bir kirginlikta dost sandığımız insan bize sırtını dönüp arkamızdan hiç söylenmedik şeyler söyleyebilir .
Biz o zaman anlıyoruz ki dost edinmek gereksiz . Ama malesef ki insanoğlu birçok konuda ; ister sevinçleri olsun isterse de hüzünleri olsun içini dokebilecegi bir insanı samimiyetine güvenerek ihtiyaç duyar . Ona içini dökmek onunla gülüp onunla ağlamak ister .
Öyle kişiler var mıdır hala . Gerçek dost diyebileceğimiz . Günümüz dünyasında artık dostluk gibi şeylerden bahsedemez olduk zaten . Ama mutlaka bizim gibi düşünen hakiki bir dost bir arkadaş vardır . Ama bize denk gelmiyor dur . Sorun da bu zaten . Güzel dost bulmak dileği ile…